Ağaç Ev Sohbetleri-57

Ağaç ev sohbetlerini biliyorsunuzdur çoğunuz. Bir süredir buralarda olmayınca takip de edememiştim. Bugün karşıma çıktı bu haftanın konusu, sevgili Deep Tone bulmuş konuyu. Çok hoşuma gitti, hafta bitmeden hemen cevaplayayım dedim.

Konumuz ise "Roman okumak mı daha keyifli, film izlemek mi?"

Bu konu hakkında uzun uzun konuşabilirim. Başınızı ağrıtırsam şimdiden kusura bakmayın:)

İkisi sürekli kıyaslansa da aslında birbirlerinden çok ama çok farklı şeyler. 

Roman okumak hayal gücümüzü bambaşka yerlere taşıyabilen bir eylem. Bir kitap, okuyan herkesin zihninde bambaşka şekilde canlanır. Bir karakter en ince ayrıntısına kadar betimlense bile her okurun zihninde beliren kişide yine farklılıklar olur ve hiçbiri yazarın zihnindekine benzemez.

Filmlerde öyle olmaz ama. Bir oyuncu bir rolü oynadığında, bir de güzel oynarsa, hemen yapışır üstüne. Oyuncunun adını bilmeyenler karakterin adıyla seslenir ona. Oynadığı karakterden bahsedilince de hemen oyuncunun yüzü gelir akla. Mesela Robert Downey Jr. ile Tony Stark artık bütünleşti. Downey Jr.'ı başka rolde görünce garipsiyorum, aynı şekilde Iron Man zihnimde hep onun yüzüyle canlanıyor. Benedict Cumberbatch deyince aklımıza hemen Sherlock Holmes gelmesi de aynı duruma örnektir. 

Yani filmler karakterleri kişiselleştirmemiz için izin vermez bizlere. Ama güzel bir oyuncu kadrosu seçildiğinde kimse bu konudan şikayetçi olmaz, değil mi?

Bunun dışında romanlarda her bir ayrıntı bize sunulur, sunulmak zorundadır. Başkarakterimiz bir dedektifse onun fark ettiği ayrıntılardan ufak da olsa bahsedilmeli. Yoksa sonunda olaylar çözüldüğünde dedektif bu sonuca nasıl vardığını anlatırken kitapta geçmeyen ayrıntılardan bahsediyorsa okuyucu olarak pek hoşumuza gitmez bu durum. Bize de bu ayrıntılar verilseydi biz de katili bulurduk, deriz. 

Yazar, bağlantılarını açıklamasa da ayrıntılarını bize vermek zorunda. Bunları biz zihnimizde birleştirerek ya sonuca varırız ya da sonunda açıklanmasını bekleriz.

Çoğu kişi film izlemenin daha kolay olduğunu söylese de bence film izlemek de en az kitap okumak kadar zahmet isteyen bir şey. Çünkü filmlerde, kitaplardaki o küçük ayrıntıları sahneler hızlı hızlı değişirken kendimiz fark etmemiz gerekir. Bu da yüksek bir dikkat ister. Eğer, ben sadece izlemek için izliyorum, diyorsanız orası başka tabii.

Ayrıca, siz yapıyor musunuz bilmiyorum ama, ben özellikle fantastik serilere başlamadan önce başkalarının o seri için hazırladığı şarkı listelerini araştırır, bir tanesini seçerim ve okuma sürecimde o şarkılar bana eşlik eder. Kitap okurken başka hiçbir şey yapmamayı tercih eden de çok kişi var. Ama ben aynı anda en az iki iş yapmaya alıştığım için okurken ya bir şeyler yiyip içiyorum ya da şarkı dinliyorum.

Ve özellikle savaş sahneleri okurken gaza getiren bir şarkı çalıyorsa kulaklarımda, o sahnenin kalitesi ve etkileyiciliği kat kat artıyor benim için. 

Filmler bunu bize hazır yapılmış sunuyor. Uyumlu olmayan şarkı seçimleri yapılmış filmler de oluyor tabii ama genel olarak film müzikleri insanı bambaşka bir dünyaya götürüyor. 

Kısacası ikisinin de kendine özgü güzellikleri var, ikisi de çok ayrı ve çok zevkli eylemler. Karşılaştırılmalarını mantıklı bulmasam da ve ikisini de çok sevsem de benim için kitaplar her zaman bir adım öndedir. Bu yüzden roman okumayı seçiyorum.

Bu konuda yazarken çok keyif aldım, söyleyecek de çok şeyim varmış gerçekten. Sizlerin düşüncelerini de merakla bekliyorum. Görüşmek üzere.